مادر، قلب خانواده

مادر، قلب خانواده

چند روز دیگر، روز مادر است. به همین دلیل این یادداشت را شروع کردم. به نظر من مادر قلب خانواده است و از نظر علم پزشکی وظیفه قلب رساندن اکسیژن و مواد غذایی به تمام بافت‌های بدن است و در مرحله بعد گرفتن هرچه بدی و زاید است، از آنها ! حال کمی توضیح بدهم :

  1. رساندن اکسیژن : اطباءمی‌گویند نرسیدن اکسیژن به بدن (بقول فرنگی‌ها هیپوکسی) این عوارض را برای بدن به وجود می‌آورد:
  • سردرگمی؛
  • ضعیف شدن قوّه داوری ؛
  • ضعف و ناتوانی در حرکت اعضای بدن؛
  • فقدان توجه؛
  • کما؛
  • تشنج؛
  • و مرگ؛

چقدر شبیه آدم‌هایی که از خانواده (خصوصاً) مادر دور می‌شوند ! اصلاً نیاز به توضیح ندارد! افراد زیادی را در اطرافمان می‌بینیم، که چنین هستند.

  1. موضوع دیگر عملکرد قلب در رساندن مواد غذایی به تمام بافتهای بدن است، قلب به همه اعضاء حتی غده‌ها ، فقط بخاطر اینکه از این تن هستند ، غذا و اکسیژن می‌رساند، مادر هم با همه فرزندان مهربان است به همه فیض میرساند، غیر از مادر چه کسی را می‌شناسید که صبح با او تندی کنید امّا شب غذای گرم و لذیذ برای شما آماده کند.
  2. قلب دی‌اکسید کربن و مواد زاید بافتها را از آنها می‌گیرد. قلب از مادر این کار را یاد گرفته! مادر آنچه از بدی و ناراحتی در وجود ماست ، از ما جدا می‌کند و می‌بَرَد ، چقدر بعد از خوابیدن در تشک‌های منزل مادر، احساس سبکی و راحتی می‌کنیم. وقتی پیش او از رنج‌ها و غصه‌های روزگار حرف می‌زنیم، ناگهان غیب می‌شوند، نیست و نابود! غذای مادر هیجوقت آدم را مسموم نمی‌کند!

 

امّا طبیبان بدن را رها کنیم، بقول مولانا :

آن طبیبان طبیعت دیگرند

که به دل از راه نبضی بنگرند

ما به دل بی واسطه خوش بنگریم

کز فراست ما به عالی منظریم

 

یکی از تعابیر قشنگ و زیبا دلیل نامگذاری این عضو بدن بنام قلب است. می‌دانید چرا او را قلب می‌نامند؟ چون خون کثیف، آلوده و سنگین را «قلب» (دگرگون) می‌کند به خون پرانرژی و تمیز و سبک! همانگونه که مادر همه کدورت‌ها، کژی‌ها، نداری‌ها،زشتی‌ها وپلشتی‌ها را با قلب مهربانش؛ قلب می‌کند به زیبایی، راستی، ثروت و موزون‌ترین نماها و نواها.

 

پس قدر آنها را بدانیم ، اگر در این کره خاکی هستند که بهتر ، از وجودشان مستفیض شویم و اگر آسمانی شده‌اند ، مطمئن باشید که رشته محبتشان متصل است به قلب ما ، از این رگ‌ها ، آرامش، شادی و همه خوبی‌ها را در وجودمان جاری کنیم.

 

بقول مولانا :

دست هر نااهل بیمارت کند

سوی مادر آ که تیمارت کند

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *