مادر، قلب خانواده
چند روز دیگر، روز مادر است. به همین دلیل این یادداشت را شروع کردم. به نظر من مادر قلب خانواده است و از نظر علم پزشکی وظیفه قلب رساندن اکسیژن و مواد غذایی به تمام بافتهای بدن است و در مرحله بعد گرفتن هرچه بدی و زاید است، از آنها ! حال کمی توضیح بدهم :
- رساندن اکسیژن : اطباءمیگویند نرسیدن اکسیژن به بدن (بقول فرنگیها هیپوکسی) این عوارض را برای بدن به وجود میآورد:
- سردرگمی؛
- ضعیف شدن قوّه داوری ؛
- ضعف و ناتوانی در حرکت اعضای بدن؛
- فقدان توجه؛
- کما؛
- تشنج؛
- و مرگ؛
چقدر شبیه آدمهایی که از خانواده (خصوصاً) مادر دور میشوند ! اصلاً نیاز به توضیح ندارد! افراد زیادی را در اطرافمان میبینیم، که چنین هستند.
- موضوع دیگر عملکرد قلب در رساندن مواد غذایی به تمام بافتهای بدن است، قلب به همه اعضاء حتی غدهها ، فقط بخاطر اینکه از این تن هستند ، غذا و اکسیژن میرساند، مادر هم با همه فرزندان مهربان است به همه فیض میرساند، غیر از مادر چه کسی را میشناسید که صبح با او تندی کنید امّا شب غذای گرم و لذیذ برای شما آماده کند.
- قلب دیاکسید کربن و مواد زاید بافتها را از آنها میگیرد. قلب از مادر این کار را یاد گرفته! مادر آنچه از بدی و ناراحتی در وجود ماست ، از ما جدا میکند و میبَرَد ، چقدر بعد از خوابیدن در تشکهای منزل مادر، احساس سبکی و راحتی میکنیم. وقتی پیش او از رنجها و غصههای روزگار حرف میزنیم، ناگهان غیب میشوند، نیست و نابود! غذای مادر هیجوقت آدم را مسموم نمیکند!
امّا طبیبان بدن را رها کنیم، بقول مولانا :
آن طبیبان طبیعت دیگرند
که به دل از راه نبضی بنگرند
ما به دل بی واسطه خوش بنگریم
کز فراست ما به عالی منظریم
یکی از تعابیر قشنگ و زیبا دلیل نامگذاری این عضو بدن بنام قلب است. میدانید چرا او را قلب مینامند؟ چون خون کثیف، آلوده و سنگین را «قلب» (دگرگون) میکند به خون پرانرژی و تمیز و سبک! همانگونه که مادر همه کدورتها، کژیها، نداریها،زشتیها وپلشتیها را با قلب مهربانش؛ قلب میکند به زیبایی، راستی، ثروت و موزونترین نماها و نواها.
پس قدر آنها را بدانیم ، اگر در این کره خاکی هستند که بهتر ، از وجودشان مستفیض شویم و اگر آسمانی شدهاند ، مطمئن باشید که رشته محبتشان متصل است به قلب ما ، از این رگها ، آرامش، شادی و همه خوبیها را در وجودمان جاری کنیم.
بقول مولانا :
دست هر نااهل بیمارت کند
سوی مادر آ که تیمارت کند