بنام خدا
ویروس کرونا برخلاف تصور اولیه همه ما، فراگیرتر شد و روز به روز افراد بیشتری را مبتلا میکند. تصور جهانیان در ابتدا اینگونه بود که این بیماری در دوران محدودی سلامت ما را تهدید میکند و میتوان با چند هفته قرنطینه و مراعات توصیه های بهداشتی، از شر آن خلاص شویم و به زندگی عادی و روال معمول جامعه بازگردیم. اما به مرور متوجه شدیم که باید زندگی با کرونا را بیاموزیم و فهمیدیم که زندگی در دوران پس از کرونا، متفاوت با زندگی در شرایط قبل از کرونا است. تا جایی که برخی از افراد معتقدند که زندگی پس از کرونا آنقدر متفاوت است که احتمالاً همانگونه که بعد از عصر بخار شاهد تغییرات فراوانی در زندگی انسانها بودیم، به دوران پساکرونا هم مانند عصری جدید باید بنگریم.
مساله ای که امروز در مورد آن خواهم نوشت مساله آموزش در دوران پساکرونا است، در کشور ما بحث تغییرات در سیستم آموزش و آموزش مجازی همواره با مشکلات فراوانی همراه بوده است. خیلی از مراجع سیاستگذاری در حوزه های مختلف، دید مناسبی به آموزش مجازی و اینترنت ندارند، حتی اکنون که مجبور به استفاده از فضای مجازی برای آموزش هستیم، منتقدان در مورد استفاده از تجهیزات و برنامه های غیربومی حساسیت دارند و ابراز ناراحتی و مخالفت می نمایند.
کرونا باعث شد خیلی از سدها، در حوزه های فکری و حتی عملیاتی از بین بروند، مخالفت ها کمتر شده است و پوشش دسترسی به اینترنت افزایش یافته است و تقریباً اکثر سیاستگذاران، اساتید دانشگاه، معلمان، دانش آموزان و دانشجویان، متوجه شده اند که باید به آموزش مجازی به عنوان راه حلی جدی و لازم، توجه کنیم.
اما در مورد شیوه های نوین آموزش مجازی قصد دارم در مورد روش «کلاس معکوس» * صحبت کنم. البته لازم به توضیح است که خوشـبختانه یکی از معلمین فرزنـدم (دبیر ریاضی دبیرستان فردوس) از این روش استفاده می نمایند.
در این شیوه، مـدرس، مطالب آموزشی جدید را در قالب فیلم، اسـلاید، صوت و … قبل از ارائه در کلاس، بصورت فایل و از بستر اینترنت، در اختیار دانش آموز قرار می دهد و دانش آموز (یا دانشجو) موظف است ضمن مطالعه مستندات درس جدید، سوالات و نکات مهم درس را یادداشت کند؛ بنابراین وقتی مدرس، درسِ جدید را در کلاس ارایه می کند، دانش آموز بطور کامل نکات درس را درک می کند و در کلاس در مورد آنها بحث و بررسی صورت میگیرد. البته کلاس اصلی هم میتواند بصورت مجازی برگزار شود و هم میتوان کلاس را بصورت حضوری (با حضور مدرس در کلاس درس) برگزار نمود.
البته ذکر این نکته ضروری است که برگزاری کلاسهای مجازی، علاوه برنیاز به تجهیزات سخت افزاری (کامپیوتر، گوشی هوشمند و…) و زیرساخت ارتباطی مناسب، نیازمند مدرسانی بادانش و تجربه کافی است، چراکه دروس ارائه شده، ضبط میشود، والدین و اساتید آنها را میبینند و… چند درصد از معلمین و اساتید در این حد دانش و تجربه قرار دارند؟ شنیدن صدای معلمان فرزندانمان در کلاس آنلاین، و ویدئوها و صداهای ضبط شده از کلاسهای آنلاین که در شبکه های مجازی به وفور به آنها برمیخوریم، نشان دهنده این است که در این حوزه (تربیت معلمانی با دانش و تخصص کافی) هم نیازمند برنامه ریزی هستیم.
* The Flipped Classroom